فارس های مجهول
الهویه ادعا می کنند که ابوبشر عمربن عثمان قنبر سیبویه
اهل کرمان قواعد
صرف و نحو زبان عربی را اختراع کرد!!
از قدیم گفته
اند، کل اگر طبیب بود، سر خود دوا می نمود. اگر فارس ها استعدادی به غیر از پارس
کردن و مزدوری داشتند، بجای کامل
کردن زبان بیگانگان، به زبان بی بار و
فاقد ارزش تکلم فارسی یک چاره ای می اندیشیدند.
زبان علمی و موزیکال عربی از اول کامل ترین زبان در دنیاست که به
خوبی می تواند مفاهیم و مطالب گسترده و عمیق را در قالب های زیبا، کوتاه و دلنشین بیان
کند بدون اینکه از زبان های دیگر لغتی وام بگیرد و قرآن مجید به این زبان نازل شده
است
در حالیکه سومریان اولین کسانی بودند که شش هزار سال قبل زبان نوشتاری را
اختراع کردند، در مقابل فارس ها و مردم بهارات ( شبه قارۀ هند ) تا همین اواخر حتی زبان گفتاری از خود نداشتند،
چه بماند زبان نوشتاری و منظور خودشان را بیشتر با دم تکان دادن و با پارس کردن می
رساندند. در همین اواخر بود که حکمرانان صفوی در مناطقی که امروزه ایران نامیده می
شود و حکمرانان ازبک در بهارات ( شبه قارۀ هند ) برای نزدیک کردن مردم مناطق تحت
کنترل خود بهمدیگر دو زبان اردو ( زبان هندی امروزی ) و فارسی را با خط عربی، با
لغات عربی، با اندک لغات دساتیری مثل " خوش، دوست،
بیمار، خدا، نزدیک، دور، خانه، آزاد، پرسش و پاسخ " و همچنین با اضافه کردن " بودن،
شدن و کردن " در جلوی لغات عربی مثل معلوم کردن، معلوم شدن و معلوم بودن
بعلاوه با تغییر دادن شکل کلمات عربی مثل
" مثلآ را بشکل مسلن نوشتن یا طهران را بشکل تهران نوشتن " راه انداختند بعد از نویسندگان و شعرا خواستند
به این زبان ها شعر بگویند و بنویسند. ا
